Zaprzyjaźniona z Inicjatywą Pracowniczą hiszpańska Powszechna Konfederacji Pracy (CGT) ogłosiła na dzień 27 stycznia wraz z innymi związkami zawodowymi w tym CNT i Solidarnością Roborniczą 24-godzinny strajk generalny w Katalonii, Galicji i Krajów Basków przeciwko planowanej  reformie emerytalnej. W 30 miastach Hiszpanii pod koniec zeszłego tygodnia odbyły się także, za wsparciem różnych organizacji społecznych, masowe demonstracje. W Barcelonie na ulice wyszło ok. 10 tys. protestujących.

„Polska to zielona wyspa na mapie Europy” – w taki sposób rządowi ekonomiści nazwali nasz kraj, odnosząc się do dobrej kondycji polskiej gospodarki w czasach trawiącego całą Europę kryzysu 2009 roku [1]. Dodatni Produkt Krajowy Brutto i stosunkowo niskie bezrobocie miały dowieść, że recesja przebiegła w Polsce łagodnie [2]. Rzeczywistość widziana z okien rządowego samochodu, który przemieszcza się reprezentacyjnymi arteriami stolicy z ulicy Belwederskiej do zamożnych dzielnic, w jakich zazwyczaj mieszkają rządowi notable, także zdawała się potwierdzać ten stan rzeczy.

Od piątku, 2 października, trwają masowe protesty antyrządowe w Islandii. Społeczeństwo protestuje przeciwko opieszałości rządu w rozwiązywaniu problemów socjalnych i domaga się rozpisania nowych wyborów. Jeden z protestujących i trzech policjantów zostało rannych, ponad trzydzieści szyb zbitych w budynku parlamentu, spalone ławki to bilans czterogodzinnego protestu przed parlamentem w Reykjaviku, który odbył się 4 października 2010 roku

Setki tysięcy ludzi pracy w całej Europie, w ramach międzynarodowego dnia walki z antyspołeczną polityką rządów 29 września, wzięły udział w strajkach i demonstracjach przeciwko cięciom budżetowym. Związki zawodowe obawiają się, że programy oszczędnościowe realizowane przez rządy będą miały fatalne skutki dla miejsc pracy i warunków bytowych. 

18 sierpnia rozpoczął się w Republice Południowej Afryki strajk generalny pracowników sektora publicznego. Protestują lekarze i pielęgniarki, nauczyciele i urzędnicy. Kraj jest sparaliżowany, w szpitalach od wczoraj pracują żołnierze. Strajkujący zapowiedzieli, że zakończą protest dopiero po uznaniu ich żądań przez rząd. Protestują także pracownicy tego sektora w Chile, a w Polsce na wrzesień zapowiadane są demonstracje.

Wczoraj w Poznaniu mialo miejsce posiedzenie Powiatowej Rady Zatrudnienia dotyczące sytuacji na rynku pracy. Odbyła się debata z udziałem związków zawodowych, w tym Inicjatywy Pracowniczej. Licznie wstawiła się delegacja zwolnionych osób z zakładów Cegielskiego.

W Poznaniu 20 stycznia w Auli Uniwersyteckiej Leszek Balcerowicz wygłosił wykład "Kryzys a gospodarka polska". Przed wykładem uczestnicy Federacji Anarchistycznej rozdali 800 ulotek o treści: "Leszek Balcerowicz to postać  ponura, symbol nieudanej transformacji. Jako teoretyk ekonomii, nieposiadający żadnego praktycznego doświadczenia, podejmował najważniejsze decyzje gospodarcze po ‘89 r. w Polsce."

Opublikowano dane dotyczące bezrobocia za grudzień 2009 r. Gazeta Wyborcza na swoich stronach internatowych napisała, że w ostatnim miesiącu zeszłego roku z firm zwolniono 10 tys. osób. „To niewiele – dodała – między listopadem a grudniem 2008 było to aż 33 tys.”.  Dalej Gazeta wychwala spadek dynamiki wzrostu bezrobocia, co ma świadczyć o unormowaniu się sytuacji ekonomicznej.

Jeżeli zazdrościcie Polakom, to dlaczego nie zazdrościcie Chińczykom? Oni też mają wzrost. A źródłem tego „sukcesu” jest nieliczenie się z kosztami społecznymi. Polska zamortyzowała kryzys przerzucając jego ciężar na barki tych, którzy od początku transformacji ustrojowej pracują ciężko, coraz wydajniej i tak długo, że aż do wyczerpania sił witalnych.

W dniach 5-6 grudnia w Warszawie odbyła się konferencja dotycząca kryzysu, zorganizowana przez Lewicową Alternatywę i Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza, dotycząca analizy obecnego kryzysu gospodarczego i jego związku z protestami społecznymi. Przede wszystkim przedstawiono szereg analiz i danych ekonomicznych mówiących o obecnym zasięgu kryzysu na świecie i w Polsce.

Jak żyć mądrze, dobrze i zgodnie w światowej rodzinie nie naruszając niczyjej godności? Oto pytanie, które stawia sobie dziś wielu strategów współczesnego świata. Obrana bowiem, także przez nich samych, strategia i filozofia rozwoju świata oparta wyłącznie na wartościach materialnych, monolistycznych rynkach i kształtowaniu konsumpcyjnego modelu życia, poniosła porażkę.

Dramatyczną sytuację ekonomiczną przeżywa cała Europa środkowo-wschodnia, w tym kraje, które niedawno przystąpiły do Unii Europejskiej. Raptowny spadek PKB dotknął przede wszystkim państwa nadbałtyckie: Łotwę, Litwę i Estonię. W nieco lepszej sytuacji są inne państwa tej części Europy: Czechy, Słowacja, Węgry, Rumunia, Bułgaria, ale i w ich przypadkach gospodarka skurczyła się przynajmniej o kilka, do nawet 10 proc. To najpoważniejsze załamanie przynajmniej od czasów transformacji systemowej na przełomie lat 80. i 90.

Dwóch znanych anglosaskich historyków ekonomicznych, Barry Eichengreen z Uniwersytetu Berkeley i Kevin H. O’Rorke z Trinity College w Dublinie, opublikowało właśnie wyniki badań w celu porównania zasięgu Wielkiego Kryzysu lat 1929–1932 z obecnym kryzysem (www.voxeu.org).

The Economist prezentuje wynika raportu na temat prawdopodobieństwa wybuchu niepokoi społecznych na świecie. Na pierwszych miejscach najbiedniejsze kraje świata, głównie afrykańskie. Z krajów europejskich na szczycie znalazła się Ukraina, Mołdawia i Bośnia i Hercegowina. Polska na 136 miejscu.

To prawda, że związki zawodowe nie powinny się angażować w naprawianie kapitalizmu, co jednak nie wyklucza żądań prowadzących do odebrania maksimum uprawnień pracodawcom i biurokratom w celu przekazania ich zwykłym ludziom. Zapowiadany przez rządzących pakiet antykryzysowy spotka się prawdopodobnie z masowym sprzeciwem.